مترجم: رزیتا ملکی‌زاده
نظام آموزشی فنلاند سالیان سال است که بسیار موفق عمل کرده است. طی نظر سنجی صورت گرفته توسط پیزا (برنامه ارزیابی بین‌المللی دانش آموزان) (PISA) که مهارت خواندن، ریاضیات و علوم دانش آموزان 15 ساله سراسر دنیا را مورد ارزیابی قرار می‌دهد، فنلاند نه تنها در اروپا مقام برتر را از آن خود ساخته است، بلکه با غولهای آسیایی همچون شانگهای، سنگاپور و کره جنوبی نیز رقابت می‌کند. اما چه چیزی باعث شده است نظام تحصیلی این کشور کوچک، به طرز چشمگیری با کشورهای دیگر واقع در جهان غرب تفاوت داشته باشد. مدارس در فنلاند کوچک هستند، حداقل می‌توان گفت به لحاظ استاندارهای بین‌المللی کوچک می‌باشند. معلمان بیش از هر کشور دیگری کودکان را برای زندگی آماده می‌سازند. در برخی موارد، آنها تک تک دانش آموزان مدرسه خود را می‌شناسند و می‌توانند خود را با آنها سازگار سازند. اول از همه آنکه دولت فنلاد این امکان را فراهم ساخته است که تمام کودکان در کلاسهای پیش دبستانی که پس از مهد کودک است شرکت کنند. آموزش اجباری از 7 سالگی شروع می‌شود. معلمان تا آنجا که امکان دارد با دانش آموزان خود در مدرسه کار می‌کنند. دانش آموزان زمانی که به خانه می‌روند، تکلیف درسی زیادی نخواهند داشت. هنگامی که معلمان با دانش آموزان نیستند، آنها زمان زیادی را در مدرسه بر روی انجام برنامه‌های آموزشی و پروژه‌های جدید صرف می‌کنند. در صورتی که کار گروهی به رسیدن آنها به اهدافشان کمک کند، به صورت تیمی آموزش می‌بینند. به همین دلیل است که درصد اخراج و ترک تحصیل در این کشور نسبت به سایر کشورها پایین است.
برخلاف سایر کشورها، تدریس در فنلاند شغلی بسیار مورد احترام است. فنلاندی‌ها معلمان خود را با دقت انتخاب می‌کنند. فقط دانش آموزان با استعداد به دانشگاه راه می‌یابند و مدرک کارشناسی ارشد دریافت می‌کنند. فنلاند بیشترین تلاش خود را برای آموزش به جوانان بکار می‌بندد.
مدارس در فنلاند کوچک هستند، حداقل می‌توان گفت به لحاظ استاندارهای بین‌المللی کوچک می‌باشند. معلمان بیش از هر کشور دیگری کودکان را برای زندگی آماده می‌سازند. در برخی موارد، آنها تک تک دانش آموزان مدرسه خود را می‌شناسند و می‌توانند خود را با آنها سازگار سازند. معلمان تمام تلاش خود را کرده تا دانش آموزانشان به موفقیت دست یابند. اکثر دانش آموزان در دوره ابتدایی خود کمک مضاعف از معلمان خود و یا از طریق مربیان آموزش دیده دریافت می‌کنند.
اکثر مدارس فنلاند حقوق خود را از دولت دریافت می‌کنند. افراد مشغول به کار در نظام آموزشی، از معلمین گرفته تا مدیران همگی معلمان آموزش دیده هستند و این افراد مانند کشورهای دیگر از میان سیاستمداران انتخاب نمی‌شوند.
تمام کودکان فنلاندی، خواه شهری و یا روستایی، خواه از خانواده‌ای ثروتمند و یا فقیر، از شانس یکسان در آموزش برخوردارند. کارشناسان آموزش و پرورش عنوان می‌کنند که تفاوت بسیار اندکی میان دانش آموزان بسیار خوب و بسیار بد وجود دارد. دو سوم دانش آموزان فنلاندی به تحصیلات عالیه راه می‌یابند که بالاترین میزان در اتحادیه اروپا را به خود اختصاص می‌دهند.
تا دهه 1960 نظام آموزشی فنلاند تا حد زیادی تحت تأثیر همسایه خود یعنی اتحاد جماهیر شوروی قرار داشت. اکثر دانش آموزان پس از شش سال ترک تحصیل کرده و بعضی به مدارس خصوصی می‌رفتند. تنها دانش آموزان ثروتمند از آموزش بهتری برخوردار می‌شدند. در اواسط دهه 1960 دولت فنلاند این نیاز را احساس کرد که چنانچه بخواهد در رقابت بین‌المللی شرکت کند، بایستی سیستم آموزشی خود را تغییر داده و نوین سازد. قانونگذاران تصمیمی ساده گرفتند و آن احداث مدرسه‌ای جداگانه و انفرادی برای تمام افراد 7 تا 16 ساله بود. آنها همچنین تمرکز خود را بر روی یادگیری زبان قرار دادند. دانش آموزان زبان سوئدی را به عنوان زبان دوم و زبان انگلیسی را به عنوان زبان سوم خود می‌آموختند.
بخشی از موفقیت فنلاند همچنین به این واقعیت برمی‌گردد که جامعه‌ی این کشور یکدست می‌باشند. آنطور که در آمریکا و سایر کشورهای اروپای غربی مشاهده می‌شود، اختلاف زیادی میان ثروتمندان و فقرا در فنلاند وجود ندارد. این امر بر کلاس درس نیز اثر می‌گذارد. معلمان همیشه سعی می‌کنند به دانش آموزان خود نشان دهند که چگونه رفتار کنند و مراقب دیگران باشند. آنها به دانش آموزان می‌آموزند که مسئولیت پذیری برای مسیر زندگی آنها در آینده بسیار اهمیت دارد.
منبع مقاله : برگرفته از سایت اینگلیش آنلاین